Το ρέκβιεμ μιας κοινής πορείας όπως γράφεται από τους ίδιους τους ήρωες: Η Χαγιούτα και ο Μπερλ είναι ένα ηλικιωμένο ζευγάρι Ισραηλινών, ρομαντικών μιας άλλης εποχής, οι οποίοι αδυνατούν να προσαρμοστούν στο σήμερα. Ζουν σ’ ένα μικρό διαμέρισμα τριγυρισμένοι από ενθύμια – απομεινάρια μιας ολόκληρης ζωής. Εκπροσωπούν μια γενιά διανοούμενων που οραματίστηκαν ένα καλύτερο αύριο. Γύρω τους, η κοινωνία φθίνει, όπως φθίνει και το ίδιο τους το σώμα. Αποξενωμένοι και εξαθλιωμένοι, νιώθουν αποκομμένοι από έναν κόσμο που διαρκώς μεταβάλλεται. Ο Μανόρ σκιαγραφεί το συγκινητικό πορτραίτο μιας γενιάς με ευαισθησία και εξαιρετική χρήση των κινηματογραφικών μέσων. Η διαδρομή των δυο ηλικιωμένων προς το τέλος λειτουργεί και ως μια υπενθύμιση των αξιών και ηθικών αρχών που έχουν παραγκωνιστεί από τις ραγδαίες κοινωνικές αλλαγές.